Kathmandu!

Pfoeee. Geen idee waar ik moet beginnen met het vertellen over de indrukken die we 1 dag in Kathmandu hebben opgedaan. Laat ik proberen er iets als een chronologische volgorde in aan te brengen.

Met een aantal twijfels gingen we op het een vliegveld op zoek naar onze 'taxi'. Twijfels waren niet nodig geweest, want daar stond een grijnzend mannetje te wachten met een mooi a-viertje in zijn hand met onze namen. 1e meevaller. We werden met een mooie jeep naar ons guesthouse gebracht, waar we om 20u (local time) arriveerdern. Uiteindelijk hebben we een goede reis gehad en zijn we nu al aardig aangepast aan het tijdverschil.

En ja; daar zijn we dan, vier meisjes in een hoofdstad met zo'n 1,5 miljoen inwoners, waar het verkeer niet meer is dan het verplaatsen van A naar B, niet uitmakend hoe je er komt en hoeveel geluid je daarbij produceert, een stad waarin je als blanke wordt nagekeken en je sinaasappels kan kopen die duurder zijn dan bij de Albert Heijn, wat ook wel bekend staat als afzetten.

Die paar indrukken zijn al genoeg om pagina's vol te schrijven, maar ik zal jullie sparen ;). Wat wel waard is om te vertellen is het feit dat we met z'n vieren het allemaal best wel spannend vonden om zomaar de stad in te gaan en te zien waar we terecht zouden komen voor het eten en wat boodschappen e.d. Geen idee waar we heen moesten, wie we konden vertrouwen en waar we uiteindelijk morgen heen zouden moeten gaan voor de bus die ons morgen naar het ziekenhuis zou brengen.
Na het gebed voor het ontbijt, komt de Didi (oudere vrouw die voor ons zorgt in het guesthouse) naar ons toe dat ze boodschappen voor ons wil doen om 's avonds voor ons te koken. Dat was 1. Vervolgens belt Shakuntala, regeltante van het ziekenhuis, dat ze over twintig minuten bij ons zou zijn om de stad te laten zien, om ons uit eten te nemen (lunch) en ons bij te praten over het een en ander. Als je het hebt over gebedsverhoring. Wauw!

Shakuntala en haar man zijn geweldige mensen! Manshu is predikant in de kerk in Kathmandu. Geweldige, gepassioneerde man; heeft ons een wijze les geleerd die Ellen even goed heeft verwoord:

Praying for food when it is already in front of you is not a sign of faith. Praying early in the morning for all the things you're going to receive that day, that is faith. First day Kathmandu, and we are learning to trust God, walk by faith from hour to hour.

Vanavond een andere Nederlandse ontmoet, die ons met de auto een stukje door de stad heeft geloost naar een tempelplein. Tempelplein uiteindelijk niet op geweest, maar het teruglopen door de herrie, mensenmassa was weer een hele ervaring op zich! Genieten dus!

Ik zou nog heel veel kunnen vertellen over het alles wat we tot nu hebben meegemaakt; over het eten, het guesthouse, de vriendelijkheid, de armoede; maar dan wordt het iets te lang denk ik. Het is gewoon tof hier! :)