Landen – meer dan het doorkruisen van luchtlagen.

Want ja, dat is inmiddels anderhalve week achter de rug. Maar toch ben ik er nog steeds mee bezig. Mijn lichaam staat nog niet met twee benen op de Nederlandse aardbodem. Soms raakt het mijn tenen, soms zie ik het Nederlandse landje ver onder me verdwijnen. Soms is het heerlijk om weer één van ‘ons’ te zijn, soms voel ik me nog steeds de vreemdeling tussen lokale bevolking.

Soms dan beeld ik me de straten in van het overvolle Phnom Penh en dan voelt de stilte bijna bedreigend als ik niks anders zie dan stene, lege straten. Als de paar mensen die ik tegenkom dan ook nog eens de Nederlandse taal laten horen, besef ik dat de Cambodjaanse periode echt is afgelopen.

Koud, drinkbaar water uit de kraan, een dik dekbed, lange mouwen, lekker ruikend wasgoed, volle supermarkten, rijkdom; dat zijn dingen die snel wennen. Maar die andere dingen… Tijd, dat zal het nodig hebben.

Als u nu denkt dat ik al tranen wegpinkend voor het raam zit te staren, denkend aan het geweldige Cambodja en het trieste Nederland – dan heeft u het gelukkig wel mis. Ondanks dat de zwaartekracht het soms laat afweten en me soms laat zweven tussen twee landen – gelukkig staan er genoeg mensen met de handen stevig aan de touwen die mij naar Nederland toe trekken. Het is heerlijk om thuis te zijn, mensen te zien, te knuffelen, verhalen te vertellen, ervaringen te delen, te horen over wat er afgelopen 9 maanden hier heeft afgespeeld en te beseffen dat het leven ook zonder mij verder gaat (wat een opluchting…;).

Sommigen vragen zich misschien wel af: Wat nu? Dat heb ik ook af en toe gedaan. Maar gelukkig hoefde dat niet lang. De maandag na terugkomst had ik namelijk twee sollicitatiegesprekken gepland staan en niet lang daarna werd ik bij beide aangenomen. Lang wikken en wegen ging vooraf aan de beslissing om in Breda aan de slag te gaan. Ik zal daar voor 20 uur werkzaam zijn op de afdeling Cardiologie/Cardiochirurgie. De 16 resterende uren mag ik opvullen als flexkracht op andere afdelingen. Huisje/kamer, auto en dat soort dingen worden waarschijnlijk ook onderdeel van mijn leven, maar daar kan ik nog weinig zinnigs over vertellen, dus u moet het doen met deze informatie :)

Dan rest mij als laatste u/jouw hartelijk te danken voor de steun die u/jij gegeven hebt op verschillende manieren! Gebed, donaties, reacties, mailtjes etc. etc. Het is onmisbaar en daar ben ik u/jou heel dankbaar voor!

Ik zou graag willen afsluiten met het volgende lied wat mij gedurende deze maanden regelmatig aangesproken heeft:

Oceans - by Hillsong

You call me out upon the waters
The great unknown where feet may fail
And there I find You in the mystery
In oceans deep
My faith will stand

And I will call upon Your name
And keep my eyes above the waves
When oceans rise
My soul will rest in Your embrace
For I am Yours and You are mine

Your grace abounds in deepest waters
Your sovereign hand
Will be my guide
Where feet may fail and fear surrounds me
You've never failed and You won't start now

So I will call upon Your name
And keep my eyes above the waves
When oceans rise
My soul will rest in Your embrace
For I am Yours and You are mine

Spirit lead me where my trust is without borders
Let me walk upon the waters
Wherever You would call me
Take me deeper than my feet could ever wander
And my faith will be made stronger
In the presence of my Savior